Przejrzyj stronę z http://atrakcyjna-bialka.pl/.
Hapteny – cząstkowe (resztkowe)antygeny, są to drobnocząsteczkowe substancje, które normalnie nie mają zdolności indukowania odpowiedzi odpornościowej, więc nie są immunogenami ale wykazują antygenowość (tzn. zdolność do swoistego łączenia się z immunoglobulinami i receptorami limfocytów T) i posiadające zazwyczaj niski ciężar cząsteczkowy (poniżej 1000 Da). Związki te mogą stać się immunogenne jeśli hapten kowalencyjnie połączy się z tzw. białkiem nośnikowym, czyli praktycznie dowolnym białkiem. Kolejne podanie haptenu, już bez białka nośnikowego, także będzie wywoływać produkcję przeciwciał.
W pracach doświadczalnych często stosuje się owoalbuminę (białko jaja kurzego) jako białko nośnikowe oraz dinitrofenol (DNP) lub trinitrofenol (TNP) jako hapteny.
Praktyczne znaczenie haptenów wynika z faktu, że wiele leków, po związaniu się z białkami surowicy, może wywoływać odpowiedź odpornościową przeciwko sobie, chociaż normalnie nie wykazują tej właściwości – są więc haptenami. Efektem podania leku uczulonej osobie może być wstrząs anafilaktyczny, towarzyszący np. podaniu penicyliny w formie iniekcji.
Hipotezy
Jerzy Grzeszczuk sugeruje w swojej Haptenologii, że hapteny rozpuszczone w ślinie, pocie, mleku, nasieniu i innych płynach ustrojowych pośredniczą w toksycznym oddziaływaniu ludzi na siebie. Według niego także hapteny pochodzące ze zwierząt, roślin, grzybów pleśniowych, mikrobów i lekarstw mogą działać toksycznie na pewne osoby. Wyjaśnia w ten sposób stwardnienie rozsiane.